Integracja Sensoryczna
|
|
Czym jest integracja sensoryczna?
|
|
Jak rozpoznać zaburzenia Integracji Sensorycznej?
Żeby stwierdzić zaburzenia integracji sensorycznej, należy przeprowadzić diagnozę. Jednak objawy zaburzeń są możliwe do rozpoznania przez rodziców i nauczycieli.
Mogą to być:
- zaburzenia napięcia mięśniowego
- szybka męczliwość,
- niezgrabność ruchowa,
- słaba koordynacja ruchowa,
- problemy z manipulacją,
- posługiwaniem się sztućcami, nożyczkami,
- nieprawidłowy chwyt kredki, długopisu,
- trudności w nauce czytania lub pisania,
- trudności w koncentracji,
- unikanie zabaw grupowych,
- wycofywanie się z kontaktów społecznych,
- trudności z wysłuchiwaniem poleceń,
- problemy z nauką jazdy na rowerze,
- unikanie zabaw na huśtawce, karuzeli lub nadmierne poszukiwanie takich zabaw,
- nadwrażliwość na światło,
- nadwrażliwość na dźwięki,
- unikanie zabaw plasteliną, malowania palcami,
- unikanie dotykania niektórych faktur, np. piasku,
- trudności w próbowaniu nowych potraw,
- trudność w założeniu nowych ubrań,
- zaburzenia mowy.
Na czym polega terapia integracji sensorycznej?
Terapia polega na rozwijaniu prawidłowego odbioru i analizy bodźców dostarczanych z otoczenia poprzez zmysły zewnętrzne (wzrok, słuch, dotyk, smak, węch) oraz płynące z własnego ciała poprzez zmysły wewnętrzne (równowagi i czucia głębokiego). Terapia SI jest dla dziecka atrakcyjna, gdyż ma charakter wesołej zabawy ruchowej. Podczas tej zabawy dostarczane są dziecku takie bodźce, których najbardziej potrzebuje jego system nerwowy (co wiemy z diagnozy ). Terapia ta zwana "naukową zabawą" odbywa się w sali wyposażonej w specjalistyczny sprzęt i pomoce do stymulacji wszystkich systemów zmysłowych. Terapeuta przygotowuje dla każdego dziecka indywidualny program dostosowany do jego potrzeb.